Marathi Katha

बेतलाच्या सवालाचे उत्तर Story in Marathi| Betalachya Savalche Uttar | Marathi Story  एका राजाचं राज्य होतं, ज्याच्या नाव राजस्थान आहे. त्याच्या राज्यात एका वीर आणि साहसी राजा होता, ज्याचं नाव विक्रम आहे. विक्रम राज्याचं सत्कार करणारं, धर्माचं पालन करणारं आणि आपल्या प्रजेच्या हिताचं काम करणारं राजा होता. एका दिवशी, विक्रम राजाचं आज्ञाप्रमाणे एका अत्यंत विश्वासार्ह योद्ध्याला संभाळावं आणि त्याच्यासाठी काम करावं याचं निर्णय झालं. ह्या योद्ध्याचं नाव होतं बेताल. बेताल अत्यंत चातुर्य संपन्न, परंतु खोटं आणि विचारशील बाळक असतो. विक्रम राजा आज्ञा दिली की, बेतालला आपल्या किल्ल्यातून आणखी बंद करा. बेतालला त्याच्या किल्ल्यातून बंद करण्यासाठी विक्रम राजा उभे राहत होते. बेतालला पत्रवत घेतलं आणि त्याच्या पाठाचे सवाल सांगत होतां. परंतु एखाद्या दिवशी, बेतालने विक्रम राजाला एका अत्यंत अद्भुत आणि कठीण सवालाचं विचार केलं. बेतालने विक्रम राजाला सांगितलं, "राजा, तुम्ही आता मला हा प्रश्नाचं उत्तर द्या. मला वाटतं की, कुणीही तुमच्या बेतालाच्या सवालांचं उत्तर देण्यासाठी सक्षम नसलेलं आहे." विक्रम राजा

"चांदण्यांची मैत्री" (Chaandanyanchi Maitri) | Marathi Stories - Friendship of Moonbeams.| Story in Marathi एका गावात जणांनी सध्या बाजूला घेतलेला असा एक सुंदर झाड आहे. हा झाड सर्व लोकांच्या लक्षात असतो, कारण तो अत्यंत सुंदर आणि प्राकृतिक आहे. ह्या झाडाच्या शाखेवर रोज चांदण्यांचं प्रकाश आणि सौंदर्य प्रकट होतं. ह्या झाडाच्या आणि चांदण्यांच्या मैत्रीला पाहून सर्वांना आनंद होतं. गावात एका मुलाला नाव सोनू आहे. सोनू खूप नाजुक आणि संवेदनशील असतो. तो रोज झाडावर उभा राहतो आणि त्याला चांदण्यांचं प्रकाश पाहायला आवडतं. एका दिवशी, सोनूना विद्यालयात नवीन काही शिकायचं आहे. त्याला एका चांदण्यांच्या प्रकाशात सोबत असण्याची इच्छा आहे. परंतु, त्याच्या अभिभावकांनी त्याचं वास्तविक इच्छापत्रक नकारलं. माझ्या चांदण्यांच्या मित्राला ह्या आशीर्वादी अभिभावकांचं नकारानंतर, सोनूच्या आयुष्यातल्या गोष्टींमध्ये एक नवीन घटना सुरू झाली. एक दिवस, झाडाच्या पायावरील एका चांदण्याने सोनूला बोललं, "सोनू, तू एकदा मला सांग की, तू कशी मदत करू इच्छितो?" सोनू हे केळलं, "मला तुमची मदत करायला आवडतं. मी आणि म

 बोलणारी झाडे (Bolanari Jhaade)| Story in Marathi - Talking Trees | Marathi Story  एका गावात असा एक झाड असतो, ज्याचं नाव आहे "बोलणारी झाड". हे झाड सर्वांना आवडतं होतं, कारण तो सर्वांना संवाद करू शकतो. त्याच्या आठवणींमुळं गावातील सर्व लोक त्याची मान्यता करतील. बोलणारी झाडेच्या शाखांवर सर्व काही लिहिणं आणि सांगितलं जातं. गावात एका नैतिकता विचारांचं मंच असतं. त्यात लोक त्याच्याबद्दल विचार करून त्याचं सल्ला मागतील. ह्या मंचावर सदैव बोलणारी झाडेचं आपलं राय देऊ लागतं. तो त्यांचं मनोगत करून त्यांना सल्ला देतो. एका दिवशी, गावात एका मुलाने अत्यंत गंभीरपणे बोललं, "बोलणारी झाडे, मला तुमची सहाय्य करावी. माझ्या आईचं आणि बापाचं संबंध कोणत्याही कारणासाठी चिंतामुक्त नाही. मला काही सल्ले द्या, कसं त्यांना शांतता मिळावी?" बोलणारी झाडेने मुलाला ध्यानात घेतलं आणि संवाद सुरू केलं, "मुलागा, सांत्वना आणि शांतता तुम्हाला स्वतःच्या भिंतीत शोधायला हवी. तुम्ही आपल्या मनाला स्थिर करण्यासाठी ध्यान केंद्रित करा. तुम्हाला आपल्या आईबापांच्या प्रत्येक चरणावर आणि त्यांच्या संबंधांवर ध्यान केंद्

 चांदण्यांचा रस्ता (Chaandnyaanchaa Rasta) |Story in Marathi - The Path of Moonbeams | Marathi Story  एका गावात एका छोट्या लहान मुलाला असा नाव आहे - गोपाल. तो फार चांगल्या आणि खुप नाजुक असा होता. त्याला रात्रीच्या समयीची खूप आवड होती. परंतु, त्याला खूप आवडतं, तो ह्या आवडीच्या वेळेला सोडून जाऊन झोपलं. एकदा, रात्रीच्या समयी गोपाल स्वप्नात एक अनोखं अनुभवलं. त्याच्या स्वप्नात, चांदण्यांचं एक सुंदर रस्ता आणि त्याचं अत्यंत प्रिय सोहळं आणि शांतता असतं. तो त्या रस्त्यावर चालण्याचं आनंद वाटतं. स्वप्नातून उत्तरल्यानंतर, गोपाल उत्तेजित होतो. तो आपल्या आई-वडिलांना त्याचं स्वप्न सांगतो. पण, त्यांना ते नकार देण्यात येतं. "स्वप्न हे फक्त एक स्वप्न आहे, गोपाल. आणि तुला ह्या रस्त्यावर चालणं संभव नाही," अशी म्हणतात. पण गोपाल संघर्ष करण्याचं तयार होतं. त्याला त्याचं स्वप्न साकार करण्याचं आणि चांदण्यांच्या रस्त्यावर चालण्याचं खूप आवडतं. त्याने एक रात्र निर्णय घेतं. तो आपल्या गावातील सर्वांना जाणवितो की त्याने आज रात्री चांदण्यांच्या रस्त्यावर चालण्याचं निर्णय केलं आहे. सर्वांनी त्याचं पराभव केलं

 Gayab Zalele Surya prakash Marathi Story | गायब झालेले सूर्यप्रकाश (Missing Sunlight) | Story In Marathi  एक सकाळी मी उठलो तेव्हा मला खूप आश्चर्य वाटलं. बाहेर अंधार होता. पण रात्र तर संपली होती. मी घड्याळाकडे पाहिलं. सकाळचे ७ वाजून होते. मग हा अंधार का? मी खिडकीकडे गेलो. बाहेर काहीच दिसत नव्हतं. सगळीकडे दाट धुके होते. सूर्यप्रकाश कुठेच दिसत नव्हता. मी घराबाहेर पळत गेलो. शेजारच्या लोकांनाही विचारलं. पण त्यांच्याकडेही उत्तर नव्हतं. सगळेच गोंधळून गेले होते. काय झालं असेल? सूर्यप्रकाश कुठे गेला? काही दिवस असेच गेले. सूर्यप्रकाश नसल्यामुळे जगणं कठीण होत गेलं. शेतीची पिकं वाढायची बंद झाली. प्राणीही त्रस्त झाले होते. मग एक दिवस गावात एक ऋषीमुनी आले. त्यांनी लोकांना सांगितलं की, "सूर्यप्रकाश गायब होण्याचं कारण म्हणजे एक राक्षस. त्या राक्षसाला सूर्याची किरणं आवडत नाहीत. त्यामुळे त्याने सूर्याला कैद केलं आहे." लोकांना खूप धास्ती वाटली. पण ऋषीमुनींनी त्यांना धीर दिला. त्यांनी सांगितलं की, "मी त्या राक्षसाला पराभूत करून सूर्याला मुक्त करू शकतो. पण त्यासाठी मला तुमच्या मदतीची गरज आह

 Bolnari Nadi Marathi Story | बोलणारी नदी (The Talking River) | Story In Marathi  आमच्या गावात एका शांत आणि सुंदर ठिकाणी "गंगा" नावाची नदी वाहत होती. ती नदी फक्त पाणी वाहून नेत नसे तर ती लोकांशी बोलतही असे. गावातील लोक तिच्याशी आपले मनोगत सांगत, तिला प्रश्न विचारत आणि ती त्यांना मार्गदर्शन करत असे. एके दिवशी सकाळी, नदीने गावातील लोकांना बोलावले. लोक तिच्याभोवती जमा झाले. नदी म्हणाली, "माझ्या प्रिय लोकांनो, मला तुम्हाला एक महत्त्वाची गोष्ट सांगायची आहे. लवकरच गावावर एक मोठे संकट येणार आहे." लोकांना धक्का बसला आणि ते काळजीत पडले. त्यांनी नदीला विचारले, "हे संकट काय आहे आणि त्यापासून आम्ही कसे वाचू शकतो?" नदी म्हणाली, "संकट काय आहे हे मलाही माहित नाही. पण मला एका ऋषीमुनींचा संदेश मिळाला आहे. त्यांनी सांगितले आहे की गावातील लोकांनी एकत्र येऊन एका विशाल वृक्षाची पूजा करायला हवी. जर तुम्ही हे केले तर तुम्ही संकटापासून वाचू शकाल." गावातील लोकांनी नदीचे आभार मानले आणि ऋषीमुनींच्या सांगण्यानुसार एकत्र येऊन विशाल वृक्षाची पूजा केली. पूजा झाल्यावर काही दिवस

Antaralatil Shala Marathi Story | अंतराळातील शाळा (School in Space) | Story In Marathi वर्ष २०५०. पृथ्वीवरील वाढत्या लोकसंख्येमुळे शिक्षणासाठी नवीन जागा शोधणं गरजेचं बनलं होतं. याच समस्येवर उपाय म्हणून अंतराळात शाळा उभारण्यात आल्या होत्या. मी आणि माझे मित्र याच अंतराळातील शाळेत शिकायला जात होतो. शाळेचा प्रवास हा एक अविस्मरणीय अनुभव होता. आम्ही एका स्पेस शटलमध्ये बसून पृथ्वीपासून हजारो किलोमीटर अंतरावर असलेल्या अंतराळ स्थानकावर पोहोचायचो. अंतराळ स्थानक हेच आमचं दुसरं घर होतं. तिथे आम्हाला राहण्याची, खाण्याची आणि शिक्षण घेण्याची सर्व सुविधा उपलब्ध होती. शाळेची इमारत ही एका विशाल गोलाकार कक्षेत होती. वर्गात भिंतींऐवजी पारदर्शक पडदे होते ज्यातून आम्हाला अंतराळाचा विहंगम दृश्य दिसायचा. शिक्षक हे रोबोट्स होते जे आम्हाला विविध विषयांचं शिक्षण देत असत. शिकण्याचा अनुभव हा पृथ्वीवरील शाळेपेक्षा कितीतरी वेगळा आणि रोमांचक होता. आम्ही वर्गात बसून ग्रह, तारे, आकाशगंगा आणि विश्वाच्या निर्मितीबद्दल शिकत असतानाच प्रत्यक्षात त्या गोष्टी डोळ्यांसमोर पाहू शकत होतो. अंतराळात शिक्षण घेणं हे खरंच एक अद